تجربه سفر به کردستان با نایر – دومین سفرنامه

در قسمت قبلی سفرنامه نایر، با این دختر اهل سفر به سراغ شهر مرزیکلا در بابل رفتیم و با زیر و بم سفر او به این شهر، دیدنی‌ها و محل اقامتش آشنا شدیم. در این سفر می‌خواهیم با نایر راهی کردستان شویم، از دیدنی‌های این خطه تماشایی ایران برایتان بگوییم و همراه با او در جشن کومسای (جشن بهارانه پیر شالیار) شرکت کنیم.

نایر یک دختر اهل سفر و پر انرژی است که در طول سال همراه با دوستانش به گوشه گوشه کشور سفر می‌کند و داستان ماجراجویی‌هایش را در پیج اینستاگرام هومسا به اشتراک می‌گذارد. این بلاگر اینستاگرام سعی می‌کند در هر سفر تمام تجربه‌هایی که به درد کاربران و دوست داران سفر می‌خورد را با آن‌ها به اشتراک بگذارد و از غذا، فرهنگ، اقامتگاه و جاهای دیدنی مقصد برایشان بگوید.

پس همراه هومسا و نایر شوید تا در یک سفر چهار روزه یک سفر متفاوت به کردستان داشته باشیم و از کمتر گفته‌شده‌های آن برایتان بگوییم. باقی این مطلب را از زبان نایر می‌خوانیم و همراه با او به دل جاده می‌زنیم.

از نایر می‌خونیم:

روز اول | حرکت از کرمانشاه به سمت اورامانات

برای اینکه در سفر به کردستان سرحال و سرزنده باشیم، تصمیم گرفتیم به جای اینکه سفر رو از تهران شروع کنیم، اون رو از کرمانشاه استارت بزنیم و از این شهر راهی کردستان و اورامانات بشیم.

صبح راه رو از سمت کرمانشاه به سمت روانسر شروع کردیم و در بین راه بستنی خوردیم. بعد از اون مسیر رو به سمت پاوه ادامه دادیم و تو یه رستوران داخل پاوه غذا خوردیم که خیلی غذای خوبی نداشت.

اقامت در روستای اورامانات تخت  

عصر به روستای اورامان رسیدیم و اقامتگاهی که از سایت هومسا با کد 39438 رزرو کرده بودیم تحویل گرفتیم. یه خونه محلی که خیلی خیلی تمیز بود و میزبانای خیلی خوبی داشت. یه خرده داخل اقامتگاهمون استراحت کردیم و شب رفتیم بیرون تا از زیبایی‌های شب اورامانات هم استفاده کنیم.

اونجا یکی از محلی‌ها ما رو به خونه‌اش دعوت کرد، لباس‌هایی که برای مراسم لازم داشتیم رو گرفتیم و برگشتیم خونه.

روز دوم | شرکت در جشن کومسا

برای شرکت در جشن کومسای باید صبح زود بیدار می‌شدیم. برنامه از ساعت 7 صبح شروع می‌شد. ما هم لباس کردی‌هامون رو پوشیدیم و از خونه بیرون زدیم تا به موقع تو جشن شرکت کنیم.

جشن کومسای چیه؟

جشن کومسای جشن بهارانه پیر شالیاره که هر سال تو 15 اردیبهشت ماه در منطقه اورامانات در نزدیکی آرامگاه پیر شالیار جشن گرفته می‌شه.

بیشتر بخونین: مراسم پیر شالیار اورامان

این جشن در حدود 1000 سال قدمت داره و برای تقسیم‌بندی مسئولیت‌ها در روستا برگزار می‌شه. این طوری که تمام بزرگان و ریش سفیدای روستا کنار هم جمع می‌شن و تصمیم می‌گیرن هر کسی چه کاری از روستا رو به پیش ببره، مثلا کی کدخدا، آبدار، چوپان، امام جمعه و .. باشه. بیشتر این مراسم به سخنرانی می‌گذره و مردم درباره کمبودها و مشکلات روستاهاشون هم صحبت می‌کنن، البته یه مقدار دف زنی و پخت و پخش آش هم داره.

یه مراسم دیگه‌ای هم که داره اینه که مردم برای برکت گرفتن زندگی‌شون به سراغ یه سنگ نزدیک مقبره پیر شالیار میرن و اون رو میشکونن تا تیکه‌هاش رو برای تبرک ببرن. اونها این تیکه‌های سنگ رو داخل گونی‌های برنج، نون، ماست و دوغ‌شون می‌ذارن تا روزی‌شون زیاد بشه.

از یه طرفی هم اعتقاد دارن این سنگ هر سال رشد پیدا می‌کنه و کوچیک نمی‌شه.

عکاسی در اورامانات

از اونجایی که ما به سبک مردای کردی لباس پوشیدیم، توجه خیلی‌ها به ما جلب شد. خیلی‌ها اومدن ازمون عکس گرفتن و براشون جالب بود که دخترای فارس زبان تا این حد به فرهنگ و لباس کردی علاقه نشون میدن. برای عکاسی به سراغ مقبره پیرشالیار هم رفتیم. اونجا داشتن مراسم شکستن سنگ رو انجام می‌دادن.

یه نکته جالب برای ما تو جشن کومسای حضور نداشتن زنای خود روستای اورامانات تخت داخل مراسم بود. امام جمعه حتی اجازه نمیده زنا از پشت پنجره هم این مراسم رو ببینن.

خوردن ناهار و راه افتادن به سمت مریوان

برای ناهار تو رستوران کوردیا یه غذای محلی به اسم قاورمه خوردیم. بعد از اونجا رفتیم سمت رودخانه سیروان، اون اطراف گشتیم، تپه‌نوردی کردیم و عکس گرفتیم. در نهایت هم به سمت مریوان حرکت کردیم.

اقامت در مریوان

در مریوان در هتل جهانگردی مریوان اتاق گرفتیم. شما می‌تونین اتاق این هتل رو با کد 16032 از سایت هومسا رزرو کنین.

هتل سرویس شام نداشت، به خاطر همین رفتیم بیرون جگر خوردیم و برگشتیم تا برای ادامه سفرمون انرژی داشته باشیم.

روز سوم | بازدید از دریاچه زریوار مریوان و حرکت به سمت روستای دولاب

 صبح بعد از بیدار شدن و خوردن صبحونه، رفتیم سمت دریاچه زریوار که مهم‌ترین جاذبه گردشگری مریوانه. یه خرده دور دریاچه چرخیدیم، فیلم گرفتیم و راهی دولاب شدیم.

بیشتر بخوانید: دریاچه زریوار مریوان

به سمت دولاب

تو مسیر دولاب یه جایی رو پیدا کردیم به اسم پل سیلور که گندم زارم بود کنارش. رفتیم عکس و فیلم گرفتیم رفتیم سنندج غذا خوردیم.

اقامت در دولاب در اقامتگاه بوم گردی ژیوان

رفتیم دولاب جادش خاکیه روی کوه و هیچ چراغی نداره. شب رسیدیم برامون کاسه کباب درست کرده بودن خوردیم. تو روستای دولاب از هومسا یه اتاق از اقامتگاه بوم‌گردی ژیوان با کد 28306 رزرو کردیم. اینجا برامون نون محلی درست کردن که داخلش پیاز و گردو بود.

روز چهارم | گردش در روستای دولاب

صبح بعد از خوردن صبحونه لباس زنونه کردی پوشیدیم، با آهنگای کردی زدیم به دل کوه و همراه با محلی‌ها رفتیم گیلاس چینی. این دور و بر پر از باغ گیلاسه، یه 15 دقیقه مسیر شیب‌دار رو پیاده رفتیم بالا تا به باغا رسیدیم. اونجا یه مقدار گیلاس چیدیم و سر راه ریواس هم با خودمون آوردیم.

در نهایت هم وسیله‌هامون رو جمع کردیم و برای برگشت و چیدن یه برنامه جدید آماده شدیم.